Uitwaaien op het strand, door duinen en door bos doe je op de witte palenroute ofwel de ‘stuifduinenroute’ in Schoorl. De wandelroute is 16 kilometer lang en is één van de mooiste wandelingen aan de kust. Voor praktische info, klik hier.
“Het witte paaltje dat de wandelrichting aangeeft staat fier overeind. Mijn schoenen zijn waterdicht, maar no way dat ik deze route pak. Hoe volgzaam ik ook ben, dit keer sla ik over”.
Start wandelroute in Schoorl
We starten bij Buitencentrum Schoorlse Duinen waar we ook onze auto kwijt kunnen op de parkeerplaats. Gelukkig vinden we nog een plekje, meestal is het hier druk. Als het vol staat, kun je uitwijken naar een parkeerplein aan de rand van het centrum van Schoorl.
Hoogste duin van Nederland
We volgen de witte pijlen en zien meteen de lange trap naar het hoogste duin van Nederland. Deze trap hebben we al eens eerder beklommen toen we de Noordzeeroute liepen en we weten inmiddels dat het héééél veel treden zijn, maar dat de beloning groot is vanaf de top. Hijgend komen we boven aan. Wat hebben we een prachtig zonnige dag. Het uitzicht over Schoorl en omstreken is wat ons betreft de klim meer dan waard.
Mooi pad door het dennenbos
Vanaf de top van de trap slaan we rechts af en wandelen door een licht dennenbos. Dennennaalden op het pad zorgen voor een goede vering onder onze voeten en met vaste tred lopen we de eerste kilometers. De wind ruist door de bomen en de duinen lonken.
Wit zand op de Schoorlse duinen
Een witte muur doemt voor ons op en als een stelletje zandhazen beklimmen we de helling. Bovenop hebben we een weids uitzicht over de uitgestrekte Schoorlse duinen. Het blauwe water van een klein vogelmeer rimpelt in het zonlicht.
Natuur herstelt zich
Op het informatiebord bij het meer lezen we dat deze plek in 2009 door een vlammenzee werd overspoeld. Door de harde wind en de grote droogte, verspreidde het vuur zich razend snel. Amfibieën, reptielen en insecten konden niet op tijd weg komen en verbranden. Van de prachtig bloeiende struikheide bleven alleen zwarte stompjes over en deze plek was een grote, bijna egaal zwarte vlakte. Maar nu is er niets meer te zien van deze grote heidebrand. Wat is de natuur toch sterk.
We klauteren door het mulle zand en lopen achter elkaar aan op de smalle konijnenpaadjes. Kale takken, wuivend helmgras en de zon in de rug. Met de ene voet voor de andere, maken we onze hoofden leeg.
"No way dat ik deze route pak"
Totdat we aankomen bij een wel heel bijzondere routemarkering. Het witte paaltje staat fier overeind in het kabbelende duinmeertje. Mijn schoenen zijn waterdicht, maar no way dat ik deze route pak. Hoe volgzaam ik ook ben, dit keer sla ik over.
En dan eindelijk het strand
Zilte lucht dringt onze neuzen binnen en we horen de branding ruizen; de opgang naar het strand is niet ver meer. Het witte schuim in de verte borrelt over een bijna leeg strand. Kleine golfjes op het zand met links van ons de duinenrij. Met de zon in de water, lijkt de Noordzee een blauwe oase.
We wandelen verder. Pier 19, de enige strandtent op de route, is helaas weggewaaid tijdens de laatste storm. Zonder bakkie koffie moeten we weer even moed verzamelen voor de tweede helft van de wandelroute.
Mooi duinmeertje
We lopen de strandopgang weer op waar een verrassend helder duinmeertje zijn schoonheid onthult. We krijgen er spontaan nieuwe energie van. In het gebied waar we doorheen lopen krijgt de natuur alle vrijheid. Door het samenspel van zand, wind en water wisselt het decor voortdurend.
Woest bos
Omhoog en omlaag komen we aan in een woest duinbos. Kromgegroeide bomen, uitstekende stammen en dode takken langs het pad. Moederziel alleen lopen we door dit uitgestorven bos.
Naarmate we verder wandelen, krijgen de bospaden een naam: de Langeweg, Basweg en ….. de Doodweg. Moeten we nu extra goed oppassen? Of verwijst de naam naar de vele dode bomen langszij? We hebben geen idee.
Het klimduin in Schoorl
We lopen achteloos voorbij aan een bordje waar ‘klimduin’ op staat, tot ik me realiseer wat er staat. Zou het echt? Hèt klimduin, het hoogtepunt van mijn zomervakanties als kind? Die berg waar ik heel hard vanaf rende? Het mulle zand waar ik doorheen moest als ik weer omhoog wilde? Het terras met de lekkerste chocolademelk ter wereld? Als we het bordje volgen en aankomen aan de top van het klimduin, is de zandberg iets minder hoog dan ik mij herinner, maar het zand is nog net zo mul en de chocolademelk smaakt nog steeds prima.
Laatste stukje witte palen route
Het laatste stukje van de witte paaltjes wandelroute is kort, vanaf het klimduin is het nog een kilometer terug naar Buitencentrum Schoorl. Moe maar voldaan sluiten we de Stuifduinenwandeling af. Wat een heerlijke route op een prachtige plek.
Wil je ook de witte palen Stuifduinenroute lopen in Schoorl?
Start bij het buitencentrum Schoorlse Duinen. Het navigatieadres is Heereweg 62 in Schoorl. Daar kun je ook parkeren. Staat de parkeerplaats vol, rij dan richting het centrum van Schoorl. Daar vind je nog een groot parkeerterrein.
De route is 16 kilometer lang en voorzien van houten paaltjes met witte markering.
De route is wat zwaarder en loopt bijna helemaal over onverhard pad. In de duinen vind je stukken met mul zand.
Vind je 16 kilometer te ver of wil je liever een andere afstand lopen? Er zijn ook andere wandelroutes vanaf het Buitencentrum Schoorlse Duinen.
Wij liepen eerder de Noordzeeroute (10 km). Die is iets korter en is zeker ook de moeite waard. Meer info in mijn blog Noordzeeroute
Horeca op de route vind je bij Brasserie IJgenweis, (bij het buitencentrum).
Tip: loop de route op een doordeweekse dag. Het gebied is prachtig maar in het weekend kan het er erg druk zijn.
Een andere mooie wandeling maken?
Kijk op mijn wandelpagina voor meer blogs en tips over bijzondere wandelroutes, voornamelijk in Utrecht en Gelderland.
Vind je deze blog over over de witte palen route in Schoorl leuk? Abonneer je dan op mijn website voor een wekelijkse tip. Het kost niks en je kunt je altijd weer afmelden.
Comments