De cultuurhistorische wandelroute door het Speulder- en sprielderbos van 8,5 kilometer is prachtig. De wandeling start vanuit Restaurant Boshuis in het gehucht Drie, tussen Garderen en Ermelo. Gemarkeerd en door een zeer gevarieerd landschap. Dansende beukenbomen, donkere naaldbomen, een pracht van een schaapskooi en uitgestrekte heide.
“Hallo lieve kinderen en grote mensen, ik vind het wel leuk als jullie mij aaien, maar soms heb ik wel eens zin om te bijten. Dus kijk een beetje uit. Groetjes van Henk de ezel. Ia, ia, ia”
De tekst op het bordje op het begin van de wandelroute belooft weinig goeds. Alsof ik een dief hoor zeggen dat ie goudeerlijk is, maar het soms niet kan laten om iets mee te nemen zonder te betalen…. Wij laten Henkie voor wat ie is en gaan lekker op pad door het Speulderbos.
Speulder- en sprielderbos
Het Speulder- en sprielderbos is een van de oudste bossen van Nederland. Glanzende sparren, knoestige eiken die met mos zijn bedekt, varens en halfvergane stammen. Misschien wel het mooiste bos in Nederland. Het Speulderbos staat ook bekend om zijn ‘dansende bomen’: kronkelende boomstammen met een wirwar van takken die heen en weer lijken te gaan. Vroeger werd hier hout gekapt dat bestemd was voor de scheepsbouw, en alleen rechte bomen waren bruikbaar. De kromme bomen bleven zo dus over.
Prachtig wandelbankje
We struinen de paden over, passeren enkele grafheuvels en genieten van dit mooie bos. We komen aan bij een doorgaande weg die we oversteken. Aan de overkant van de weg staat een prachtig wandelbankje. De bont gekleurde, keramieken bank is haast te mooi om op te gaan zitten en bestaat uit vele glanzende steentjes.
Al wandelend komen we aan op de Ermelose Heide. Het sombere winterweer geeft een ruig tintje aan dit weidse veld met dorre struiken en geel wuivend gras. We blijven de paarse paaltjes volgen en een enorme schaapskooi duikt voor ons op.
Schaapskooi en bezoekerscentrum
We nemen een kijkje in de stal, maar die is leeg. Het is een zogenaamde ‘potstal’ waarin mest een jaar lang wordt ‘opgepot’ en er dan pas wordt uitgehaald. Om te zorgen dat de schapen niet in hun eigen stront liggen, wordt er regelmatig een verse laag stro aangebracht boven op de mestlaag. De mestlaag verteert van onder af, zodat er mooie stalmest ontstaat.
Onze handen zijn koud en we warmen ze graag een beetje op
Bij de schaapskooi is een bezoekerscentrum en een koffie to go. Daar maken we graag gebruik van. Onze handen zijn koud en we warmen ze graag een beetje op. Zo staan we met ons warme bekertje chocolademelk de heide over te turen, als er een grote kudde schapen aan komt rennen. De schaapsherder(in) heeft ze, samen met haar hond, goed onder controle. In kolonne drijft ze ze de heide over: terug naar de schaapskooi.
Schapen in het vanghok
De kudde dribbelt naar de achterkant van de stal tot ze met zijn allen in het vanghok staan. Daar staan ze opgesloten op een kluitje. Het is de bedoeling dat ze een voor een door een sorteergang lopen. De schaapsherderin legt uit “we splitsen de kudde in twee groepen vanwege de drachtige ooien. Aan het eind van de sorteergang zit een hekje dat zowel naar links als naar rechts open kan. Als er een drachtige ooi langs komt, doen we het hekje naar rechts open en als er een jonge ooi langs komt die niet gedekt is, doen we het hekje naar links open”.
Als de hele kudde langs is geweest en de groep is opgesplitst, mogen de drachtige ooien als eerste de stal in. Daar liggen krachtvoerbrokjes in bakken. De dieren die niet gedekt zijn hebben geen krachtvoer nodig en mogen pas naar binnen als de andere schapen dat op hebben.
Nog een fantastisch wandelbankje
We genieten van dit prachtige schouwspel op de Ermelose heide. Onze chocolademelk is inmiddels op, dus pikken we vanaf de schaapskooi de paarse routebordjes weer op. Ook hier staat een fantastisch wandelbankje in dezelfde keramiekstijl die we eerder zagen. Twee vrijwilligers van het bezoekerscentrum leggen het uit “de bankjes zijn gemaakt door Anneke Granum-Kamerling, een kunstenares uit Ermelo. Reken maar dat ze daar lang mee bezig is geweest!”
Regen en mist
We gaan weer verder over smalle zandpaadjes dwars over de heide. De weergoden zijn ons helaas niet goed gezind. Het begint te regenen en we versnellen onze pas zodat we sneller het bos weer in kunnen. Met nog drie kilometer te gaan, wandelen we in een vochtig bos langs in mist gehulde sparren.
De bomen beschermen ons gelukkig een beetje tegen de nattigheid. Maar om niet helemaal nat te regenen, wandelen we vlot weer terug naar Restaurant Boshuis in Drie. Blij dat we er zijn, lopen we ook nu Henkie de ezel maar weer snel voorbij en stappen met een voldaan gevoel weer terug in de auto huiswaarts.
Wil je ook de cultuurhistorische wandelroute in het Speulderbos lopen?
De wandeling start bij Restaurant Het Boshuis, Sprielderweg 205 in Ermelo. Daar kun je ook parkeren.
De route is ongeveer 8,5 kilometer lang en wordt gemarkeerd met paarse bordjes.
Halverwege de wandeling ligt de schaapskooi. Daar is ook een bezoekerscentrum waar je wat kunt eten of drinken.
Andere mooie wandelingen in de buurt van Garderen zijn o.a. Klompenpad Speuldepad van 16 kilometer of het Pad van Zus van 12 kilometer.
Meer inspiratie nodig? Kijk dan op mijn wandelpagina of een ander leuk wandelblog zoals bijvoorbeeld wij-wandelen.nl. Ik wens je in elk geval veel plezier op deze prachtige wandelroute door het Speulderbos.
Comments