Het regent. Niet dat het met bakken uit de hemel komt, maar door het keukenraam zie ik de miezer gestaag naar beneden komen. Bij een mooie wandeling denk ik aan een heldere blauwe lucht, zonlicht door de bomen en een onbewolkt uitzicht over bos of hei. Gaan we wel of gaan we niet? Dat is de vraag. Maar de hele middag thuis blijven zitten lokt ook niet. En dan roept mijn 21 jarige zoon “áls jullie gaan, ga ik óók mee”. Dat geeft de doorslag, want zo vaak komt het niet voor dat hij überhaupt mee wil.
Start op parkeerplaats Hogesteeg in Garderen
Dus rijden we naar het startpunt van “het pad van zus” op parkeerplaats Hogesteeg in Garderen. Dikke jas, muts en handschoenen zijn geen overbodige luxe. Paraplu’s laten we thuis. Als we dan toch gaan in de regen, trotseren we de nattigheid ook wel. Op de parkeerplaats is plek zat, en we zien al snel de paarse ‘pad van zus’ bordjes staan. We beginnen direct in het bos en de route loopt via mooie, brede paden het uitgestrekte bosgebied in.
Wie was “Zus”?
De grote vraag die ons tijdens de wandeling bezig houdt is natuurlijk “wie was zus?” We fantaseren er lustig op los. Zouden er twee zussen wonen, elk aan één kant van het pad? Was ‘zus’ soms de eerste vrouwelijke boswachter in dit gebied? Uiteindelijk blijkt, zo lezen we later op Wikipedia, dat ‘zus’ verwijst naar schrijfster C.E. van der Waals-Nachenius, die een bijzonder boekje schreef over het bosgebied van Boeschoten in het begin van de twintigste eeuw.
Lopen over landgoed Boeschoten
Omdat we vooral onder de bomen lopen, hebben we weinig last van de nattigheid. Het pad slingert over de landgoederen Groot en Klein Boeschoten en we wandelen langs beuken, eiken en berken. Door het frisgroene mos op de grond en de bomen lijkt het zelfs op een grauwe dag nog op een sprookjesbos. De loofbomen worden afgewisseld met naaldbossen en zo lopen we in stevig tempo verder over het Pad van Zus.
Schaapskooi Boeschoten
Ongeveer halverwege passeren we de schaapskooi van Boeschoten, het onderdak voor schapen die overdag de Veluwe begrazen. De houten schaapskooi heeft een rieten dak en de picknicktafeltjes erom heen nodigen uit om er te gaan zitten. Omdat het nog steeds niet droog is, doen we dat niet en struinen gewoon verder.
12 kilometer in een fors tempo
Zoonlief heeft inmiddels bedacht dat hij de 12 kilometer zo snel mogelijk wil afleggen. Volgens zijn berekeningen en looptempo moet dat lukken in 2 uur en 10 minuten. Met zijn lange benen neemt hij het voortouw en ik probeer hem in flinke tred bij te houden. Na de schaapskooi van Boeschoten, volgt een open stuk veld. De wind en regen hebben hier vrij spel. Ik trek mijn muts tot over mijn oren en loop met grote passen achter mijn zoon aan. Koud heb ik het gelukkig niet.
Gat van Zus
Al snel lopen we het bos weer in. Door de bomen voelen we de nattigheid wat minder. De muts kan weer even af als we het ‘gat van zus’ naderen. Ook dat intrigeert ons, het “Gat van Zus”? Maar het Gat van Zus is niet wat wij er van denken; de kuil van enkele meters diep en zo’n 30 meter doorsnee is bedekt met bladeren. Je moet het weten om het te zien. Het Gat van Zus is een ‘doodijsgat’, een gat dat in de ijstijd ontstaan is en waar de laatste brokken ijs in lagen.
Beeldentuin op de wandelroute
De route is niet geheel onverhard en af en toe lopen we over geasfalteerde wegen. Dat is jammer maar het laatste deel van de wandeling maakt het weer goed. We komen op een fraai stukje hei waar we kris kras doorheen lopen. Een kilometer voor het einde passeren we de Beeldentuin. De beeldentuin is een buitentuin en showroomdorp voor tuin- en woondecoraties, beelden en meubelen. Vrijwel naast de beeldentuin ligt ’t Veluws Zandsculpturenfestijn, waar we ons, normaal gesproken, hadden kunnen vergapen aan bijzondere zandsculpturen. In verband met corona, zijn zowel de beeldentuin als het zandsculpturenfestijn gesloten. En ook de bijbehorende brasserie-lunchroom de Rozentuin, waar mensen met een verstandelijke beperking een hapje en drankje serveren, is helaas dicht.
Het laatste stukje van de wandeling
Inmiddels nat van de miezer en moe door het tempo, leggen we de laatste kilometer af en komen we weer aan bij de auto. In twee uur en 15 minuten; mijn zoon is tevreden. Blij dat we zijn gegaan, rijden we met een voldaan gevoel weer naar huis. Onderweg zijn we het er over eens; ’t Pad van Zus is een prachtige wandeling die we graag nog eens willen lopen, maar dan wel op een mooie lente- of zomerdag!
Ook het Pad van Zus lopen?
Je kunt starten bij de parkeerplaats op de Hogesteeg, Garderen. Een alternatief startpunt is bij de Beeldentuin in Garderen.
Horeca op de route vind je bij Brasserie Lunchroom de Rozentuin.
De route is 12 kilometer lang en wordt goed bewegwijzerd met paarse bordjes. Als je 12 kilometer te ver vindt, kun je ook de 5 kilometer lange route volgen. Deze is gemarkeerd met blauwe bordjes.
Een andere mooie wandeling maken?
Kijk op mijn wandelpagina voor meer blogs en tips over bijzondere wandelroutes en klompenpaden in Utrecht en Gelderland.
Heb je zelf nog een tip voor een mooie wandeling? Ik hoor ze graag en mail ze vooral door.
Comments