Na enkele vergeelde fotoboeken te hebben doorgebladerd vind ik eindelijk het rode New York exemplaar uit 1989. En ja, daar sta ik: met mijn roze T-shirt poserend voor Radio City Music Hall! Wauw, ik verbaas me over mijn wangen die ik destijds veel te bol vond. Die wangen zijn in al die jaren toch wat veranderd. Zou dat ook gelden voor de plekken waar ik dertig jaar geleden de foto’s nam?
Anno 2019 slapen we in het Grand Hyatt op East 42nd Street. Dertig jaar geleden sliepen we in dezelfde buurt, in het VanderBilt YMCA. We deden het met acht vierkante meter, een stapelbed, wasbak en een zwart-wit TV boven in de hoek. Maar life goes on en ik kan niet anders dan genieten van het luxe tweepersoonsbed, de room service en de perfecte locatie van het Grand Hyatt.
"de Subway is nog net zoals ik me herinner: vies, donker en vol met zwervers."
Vanaf Grand Central Station neem ik de Subway naar het uiterste puntje van Manhattan. Hoewel ik nu mijn kaartje betaal met mijn pinpas, is de Subway nog net zoals ik me herinner: vies, donker en vol met zwervers. Maar Manhattan is meer dan de metro en als ik uitstap in Bowling Green, kijk ik over een klein park, de Hudson River en in de verte zie ik het Liberty Statue. Ik neem de (gratis) ferry naar Staten Island, die me dichterbij Vrouwe Vrijheid brengt en ik zie de skyline van Manhattan voor me oprijzen. De zon schijnt op de glazen wolkenkrabbers en de meeuwen die met de boot meevliegen, maken het plaatje compleet.
Twin Towers versus One World Trading Centre
De skyline confronteert me direct met het grootst denkbare verschil met dertig jaar geleden; de Twin Towers waar ik destijds met verwaaide haren bovenop stond, zijn niet meer. Het nieuwe, in 2014 gebouwde One World Trading Centre staat er trots voor in de plaats en lijkt een ode te brengen aan alle slachtoffers van 9/11. De 541 meter hoge glazen kolos is het hoogste gebouw van Amerika en het op drie na hoogste gebouw ter wereld.
"..... het zou haar verjaardag zijn geweest vandaag"
Met de vaste grond weer onder de voeten, loop ik richting het WTC 9/11 Memorial. Twee kollossale waterbassins markeren de plekken waar vroeger de North en South Tower stonden. Een continue waterval stroomt door de bassins die verder leeg zijn. De namen van de slachtoffers staan gegraveerd op de koperen reling. Het geluid van het water, de leegte en de namen; ik vind het sober en indrukwekkend tegelijk. Ik zie een witte roos in een van de namen van de slachtoffers gestoken; het zou haar verjaardag zijn geweest vandaag.
Ik bezoek het 9/11 museum, wat naast het memorial is gebouwd. Al lopend door het museum hoor ik verhalen van overlevenden door luidsprekers en zie ik herinneringen aan slachtoffers. Gedragen schoenen, verloren handtassen en een verlate fiets. Er hangen 2700 foto’s in een vierkante ruimte. Mannen en vrouwen, blank, zwart, jong, oud. Ik zou ze allemaal een voor een in de ogen willen kijken maar het lukt me niet; het zijn er gewoonweg te veel.
WTC Oculus
Als ik weer buiten ben, adem ik een diepe teug frisse lucht in en sta ik voor een ander gebouw dat ik niet ken: het WTC Oculus, dat pas in 2016 werd geopend. Het is het bovengrondse deel van een groot metro / treinstation en een winkelcomplex. Van buitenaf lijkt het gebouw op een vogel die haar vleugels uitspreidt. Eenmaal binnen word ik verrast door de enorme hal die volledig is bekleed met wit marmer. De hal ligt deels onder het 9/11 Memorial en is verbonden met het indrukwekkende bovengrondse gedeelte, de Oculus. In het dak van de Oculus zit een kleine opening. Elke 11 september om 10.28 uur, het tijdstip waarop de tweede toren van de Twin Towers instortte, schijnt de zon precies door die opening naar binnen.
Times Square
De avond valt en ik geef me over aan de ‘city that never sleeps’. Op naar Times Square; ik herinner het me als één grote lichtshow. En dat is het nog steeds, maar dan groter met meer neon en nog meer licht. De sigarettenreclames zijn verdwenen en ik zie ook geen billboards meer voor Kodak. Maar de musicals zijn alom aanwezig en ook Samsung, Nike en de vele telecomproviders hebben hun plek veroverd op Times Square. Ik kijk mijn ogen uit. Dertig jaar geleden maakte ik me druk over het aantal foto's dat ik nog op mijn rolletje had. Nu probeer ik het allemaal vast te leggen met mijn mobieltje.
Nostalgie in New York
Tijdens mijn dagtour ontkom ik niet aan nostalgie. De tand des tijds brengt veel nieuws in New York. Soms beter, soms ook niet, soms verassend of confronterend. Ik kijk nog eens naar mijn foto’s van vroeger. Op een van de foto’s zit mijn reisgenote van destijds op een bankje waarop “money creates taste” staat gegraveerd. Het bankje vind ik niet meer terug en na al die jaren twijfel ik over de waarheid van deze stelling. In een dure stad zoals New York ervaar ik dat geld het leven comfortabeler maakt. Maar smaak of happiness? Daar valt over te twisten. Ik trek mijn schoenen aan om te gaan hardlopen in Central Park; the best things in New York are free. Ik laat de stad en mijn herinneringen al rennend aan me voorbijgaan en voel me een bevoorrecht mens.
Ook naar New York?
Vanuit Amsterdam vlieg je al voor circa 250 euro retour naar New York (laagseizoen). Zie Skyscanner.com.
Wij sliepen in het Grand Hyatt in hartje Manhattan. Een prima hotel op een goede locatie. Vanuit het hotel loop je direct Grand Central Station in van waaruit je de trein en metro kunt pakken. Vanaf 170 euro per nacht.
Er zijn goedkopere opties. Rondom 80 euro per nacht slaap je in Het Vanderbilt YMCA of Hotel 31
Tips:
Koop The New York Pass voor toegang tot de metro en vele bezienswaardigheden.
Maak een fietstour door New York. Een beschrijving hiervan en tips voor het huren van fietsen vind je in mijn blog 'Fietsen in New York?'
Comments