Negen eilandjes in de Zee van Marmara. Kleine strandjes, koloniale huizen en héél veel katten: dat zijn de Prinseneilanden. Ooit waren het verbanningsoorden voor Byzantijnse prinsen, nu genieten inwoners van Istanbul hier in de zomermaanden van de rust en hun 19e eeuwse huizen.
Ontsnappen aan de drukte van Istanbul
Wij zijn 1,5 week in Istanbul, deels voor werk en deels voor vakantie. We vinden het een prachtige stad maar de toeterende auto’s, de opdringerige verkopers die ons beschouwen als “my friend” en de walmende uitlaatgassen worden ons soms iets teveel. Alif, een Turkse collega, nodigt ons uit om naar de Prinseneilanden te komen en dat klinkt als goud in de oren. Tijd om te ontsnappen!
Ferry naar de Prinseneilanden
Vanaf de haven van Kabatas vertrekt elk uur een ferryboat richting de Prinseneilanden. Voor nog geen 2 euro kopen we een kaartje voor de tocht van een uur. Van de negen eilanden zijn er maar vier die je kunt bezoeken: Kinaliada, Burgazada, Heybeliada en Büyükada. De anderen zijn onbewoond of in privébezit. Op de eilanden rijden geen auto’s, alleen de politie en het stadsbestuur beschikt over gemotoriseerd vervoer.
Kinaliada, het kleinste eiland
Het eerste eiland dat we aandoen is Kinaliada, het kleinste eiland. We lopen de pier op en de ontspannen sfeer van het eiland omringd ons meteen. Het strand(je) begint direct naast de pier en voor een prikkie huur je er een ligbedje. We wandelen door de straatjes met prachtige koloniale huizen en drinken een kopje Turkse koffie op één van de vele terrasjes. Vanaf het terras kijken we op de bootjes die af- en aanvaren over de Zee van Marmara. In de verte kijken we op de skyline van Istanbul.
Zeesnot in Zee van Marmara
De zee lijkt helder en schoon, maar Alif waarschuwt ons voor ‘zeesnot’. Zeesnot is een slijmerige substantie die op het wateroppervlak drijft. Het bestaat uit algen die zich lekker voelen in warm en vervuild water. Als je weet dat het afvalwater van zo’n 20 miljoen mensen uit Istanbul terecht komt in de Zee van Marmara, dan snap je waarom het goedje hier zo gedijt. Te veel zeesnot verstikt het leven in de zee. Koralen sterven af en vissen bezwijken. De kleverige substantie trekt ook virussen en bacteriën aan, waaronder E. coli. “In het voorjaar is de overheid een schoonmaakactie gestart om het zeesnot te verwijderen” vertelt Alif. En met resultaat, want we zien er niets meer van. Maar die frisse duik laten we toch liever aan onze neus voorbijgaan.
Verder naar Heybeliada
Een uurtje later pakken we de ferry weer op en varen we naar Heybeliada, het op één na grootste Prinseneiland. Het eiland bestaat uit vier heuvels. Er staat een seminarium op één van de heuvels en een marine school pronkt direct naast de pier. Het eiland is drukker dan Kinaliada en in de straatjes zijn we zeker niet alleen. Bellende fietsers en scootmobiels zoemen ons voorbij. Op de geplaveide straten liggen tientallen katten lui te slapen of wachten geduldig op een restje eten dat overblijft van een van de restaurants. Ook hier bewonderen we oude koloniale paleisjes waar de roze bougainvillea tegen aan groeit. Sommigen zijn mooi gerestaureerd. Anderen hebben een likje verf nodig; vergane glorie ligt op de loer in het afbladderend hout.
Büyükada, het grootste eiland
Na Heybeliada vervolgen we onze tour naar Büyükada; het grootste en populairste eiland. De lucht is inmiddels vertrokken tot een grijze massa en de zon laat ons in de steek. Dat vinden we niet zo erg; de temperatuur is aangenaam en minimaal 5 graden koeler dan in Istanbul. We lopen naar het ‘bus’ station om een eilandtour te maken. Er staat een lange rij voor de elektrische treintjes die in een half uur het eiland rondrijden. We sluiten achter aan en wachten netjes op onze beurt. Het gaat niet zo snel, want er kunnen maar 8 passagiers tegelijk in het treintje. Maar eenmaal in het treintje gaan we heuvel op en af over dit groene eiland.
Laatste stop in Burgazada
In de namiddag maken we onze laatste stop op Burgazada; het prinseneiland waar Alif zomers woont. In de winter vindt ze het te koud en woont ze in Istanbul. Wij kunnen ons geen beter leven voorstellen! Ze leidt ons rond over het eiland en wijst ons op de twee supermarktjes, de groenteboer en de bakker. Enkele souvenirshops maken de ‘winkelstraat’ compleet. En eerlijk, meer hebben we ook niet nodig.
Onze Turkse collega Alif weet de weg op Burgazada en neemt ons mee naar een goed restaurant aan het water. Daar bestelt ze een keur aan Turkse mezzes en de vis van de dag smaakt voortreffelijk. Niets beter dan lekker eten in goed gezelschap!
Afscheid van de Prinseneilanden
We nemen afscheid van Alif en de Prinseneilanden en stappen op de laatste ferry terug. Meeuwen vliegen met ons mee en langzaam doemt de skyline van Istanbul weer voor ons op. Terwijl de zon verdwijnt achter de minaretten van Sulthanamet, maken we ons los van deze relaxte oase en varen we de uitbundige drukte van Istanbul tegemoet. Dag Prinseneilanden! Tot een volgende keer….
Ook naar de Prinseneilanden?
Wij vonden de Prinseneilanden een oase van rust na de hectiek van Istanbul. Het is dan ook een prachtige locatie om even te ontsnappen aan alle drukte.
De Prinseneilanden zijn alleen per boot bereikbaar. Ferryboten vertrekken vanaf Beyoglu, Kabatas, Eminiou (Sulthanamet) en Bosance (Aziatische deel). Zie hier voor meer informatie.
De ferry is niet duur. Voor nog geen 2 euro koop je een ticket (enkele reis).
Je kunt de Prinseneilanden verkennen in een dag, maar je kunt er ook een aantal dagen blijven. Op de eilanden vind je genoeg hotels.
Om de eilanden te verkennen, kun je op elk eiland fietsen huren of gebruik maken van een elektrisch bustour.
Wil je lezen over onze ervaringen en bezienswaardigheden in Istanbul? Check dan hier mijn blog over Istanbul.
Comments