De Chinese Muur staat hoog op ons lijstje. In de 13e eeuw beschermde dit ruim zesduizend kilometer lange ‘wereldwonder’ het Chinese keizerrijk tegen vijandelijke volken. Nu is de muur, in al haar schoonheid, vooral een toeristische trekpleister die herinnert aan de Qing en Ming Dynastie. (Alleen het filmpje zien? Klik hier).
Via China Online boeken we de dagtrip naar Jinshanling, Jinshanling ligt op ongeveer twee uur rijden vanaf Beijing. Hoewel we aankomen op een grote parkeerplaats en kassa’s met toegangspoortjes, is het er verrassend rustig. Geen grote touringcars, drukke wachtrijen of Chinezen die zich met paraplu’s beschermen tegen de zon.
Vijf kilometer
Een toegangsweg leidt ons naar het startpunt van de muur, we lopen door het stenen poortje waar we direct uitkijken op de kronkelende slang die zich door het landschap heen vlijt. We twijfelen even of we er niet gewoon moeten blijven staan, maar de wens om dit stukje China, al is het maar voor vijf kilometer, te bedwingen, is groter.
Wachttorens
We starten vol goede moed en lopen de eerste trap omhoog richting een van de karakteristieke wachttorens die zo kenmerkend zijn voor de Chinese muur. In vroeger tijden konden soldaten hier van verre zien of er vijandige legers naderden. Nu staan er vooral verkoopsters; zij kunnen vooral vermoeide lopers zien aankomen aan wie zij hun water en koopwaar kunnen slijten.
De trappen zijn steil
De Jinshanling route is grotendeels gerestaureerd. Toch zijn er ook stukken die minder begaanbaar zijn. De trappen zijn steil met ongelijke treden die bedoeld lijken om ons uit ons evenwicht te halen en ik moet oppassen dat ik niet struikel. Het is de ene trap op en de andere weer af. En zijn we eenmaal beneden? Dan gaan we weer omhoog. Er is geen schaduw; we zijn dan ook blij dat de zon zich vandaag niet laat zien. Met 33 graden is het nog steeds geen sinecure, maar het is te doen.
"Giechelend schieten de Chinese dames me te hulp"
Halverwege de muur zijn we getuige van een heuse fotoshoot. Drie Chinese dames laten zich uitgebreid fotograferen met rode paraplu als mascotte. Ik verbaas me over deze alles ontziende ijdelheid. Er loopt geen druppeltje zweet van hen af terwijl ze vrolijk poseren. Dat wil ik ook. Als de dames bijna klaar zijn vraag ik of ik het parapluutje mag lenen. Ik sta wat onhandig voor een doorkijkpoortje waar de rode mascotte bijna achter blijft haken. Giechelend schieten de Chinese modellen me te hulp en laten zien hoe ik zo mooi mogelijk uit de verf kom met het parapluutje schuin achter mijn schouders.
"Hoe verder we komen, hoe hoger de prijs van een flesje water"
De wandeling wordt steeds zwaarder en de trappen steiler. Bij elke wachttoren drinken we wat. Hoe verder we komen, hoe hoger de prijs van een flesje water. Niet zo gek als je bedenkt dat de verkopers hun waar zelf ook naar boven hebben moeten dragen. De uitzichten zijn eindeloos. Het landschap heuvelachtig en groen, de krekels luid aanwezig en bij elke bocht zien we weer een ander stukje muur.
East Five-window Tower
We passeren bijna dertig wachttorens tot we uiteindelijk aankomen bij de East Five-window Tower. De muur slingert verder maar vanaf dit punt is het pad niet meer gerestaureerd. Vanaf deze toren beginnen we aan onze afdaling terug naar de ‘bewoonde’ wereld en het busje dat ons weer naar Beijing brengt. Op de terugreis zijn we er stil van; moe, voldaan en onder de indruk van deze bijzondere ervaring.
Filmpje zien? Klik hier.
Comentarios